Widespread Disappointment



Kucukken her gece ciktigim bir yolculuk vardi. Semtin kalorifer dairesinin yanindan gecerdim bu yolculugun bir yerinde. Anlam veremedigim bir korku ile dolardi icim. Iste o zamanlar yeterince dusunerek bir seylerin olmamasini garanti edebilecegim fikrine inanmistim bir nedenle, demek o kadar kucukmusum ki hatirlayamiyorum simdi bu inancin nedenini hic bir sekilde. Cok ozluyorun o cocugu tum aptalligina ragmen. Karsima alip konusmak istiyorum, "Bak" demek istiyorum, "bundan sonra geceleri ya bu kalorifer dairesinin onunden gecme, ya da senin sadece buradan gectigini unutmak icin dusundugun seyleri unutamayacagini bil ve onlarin teker teker oldugunu gorup o geceler aklina geldiginde pisman olup kizma kendine, olur mu? Ya da dur. Son soyledigimi unut, daha cocukca bir sey geldi aklima.. Inanmayacaksin ama, senin oldugun yerden buraya gelene dek gectigim tum yollara izler biraktim -kimini bilerek, kimini bilmeyerek-, onlari gordugunde baska bir yoldan gitmeye calis diye, rastlamadigin oranda barisik olacaksin o izlere ve hic rastlasmayacaksin ilerdeki muhtemel pismanliklarina belki de. Cok mu agir oldu bunlar senin icin cocuk? Allah kahretsin neden bu kadar kucuksun, hemen buyumen gerektigi gibi buyusen ve benim yerimi alsan olmaz mi?"